χλοοβριθής

-ές, Ν

(για τόπο) γεμάτος χλόη, γεμάτος πρασινάδα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χλόη + -βριθής (< βρίθος < βρίθω «είμαι γεμάτος»), πρβλ. κοσμο-βριθής. Η λ. μαρτυρείται από το 1896 στην εφημερίδα Άστυ].